در یکی از روزهای جنگ خیبر فرماندهی عملیات با خلیفه اول بود که متأسفانه فرار کرد و به وقت برگشتن، او نفرات خود را متهم به ترس و فرار می‎کرد، و نفراتش او را .

روز دوم، فرماندهی با خلیفه دوم بود، او نیز مانند خلیفه اول فرار کرد. (۱)

رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلم که از این پیشامد بسیار ناراحت شده بود، فرمود:

قال: لاُعطینّ الرّایه غداً رجلاً یحبّ الله و رسوله کرّارٌ غیر فرّارٍ، لا یرجع حتی یفتح الله علی یدیه؛ « فردا پرچم را به دست مردی خواهم داد که خدا و رسولش او را دوست دارند و او خدا و رسولش را دوست دارد، هجوم کننده است، فرار کننده نیست از حمله برنمی‎گردد تا خدا به دست او قلعه را فتح کند.» (۲)

فردای آن روز که همه انتظار به دست آوردن این مقام را داشتند، آن حضرت، علی بن ابیطالب علیه‎السلام را خواست و پرچم را به او داد و خدای بزرگ با دست او پیروزی را به مسلمانان عطا فرمود.

 

پی‎نوشت‎ها:

۱- جریان فرار خلیفه اول و خلیفه دوم بسیار مشهور است که ابن ابی الحدید آن را به شعر درآورده است.

۲- ارشاد مفید، ص ۵۷/ اعلام الوری، ص ۶۲ و۶۳ به نقل بحارالانوار، ج ۲۱، ص ۲۱/ صحیح بخاری، ج ۵، ص ۱۷۱ (باب غزوه خیبر) / صحیح مسلم، ج ۲، ص ۳۶۰ (بابٌ من فضائل علی بن ابیطالب علیه‎السلام)

 

منبع:

امام علی علیه السلام و مسائل سیاسی، محمد دشتی، ج ۹ .