خانه / قرآن / تضمینی برای پاداش انفاق

تضمینی برای پاداش انفاق

آنچه در راه خدا انفاق گردد در حقیقت یک تجارت پر سود است، چرا که خداوند عوض آن را بر عهده گرفته، و مى‏دانیم هنگامى که شخص کریمى عوض چیزى را بر عهده مى‏گیرد رعایت برابرى و مساوات نمى‏کند بلکه چند برابر و گاه صد چندان مى‏کند.

البته این وعده الهى منحصر به آخرت و سراى دیگر نیست، آن که در جاى خود مسلم است، در دنیا نیز با انواع برکات جاى انفاقها را به نحو احسن پر مى‏کند.

اگر انسان مالش را در راه خدا انفاق نکند و برایش باقى بماند از آن منتفع نمى‏شود و اگر انفاق کند کارى در راه خدا کرده است، پس با وجود این چرا از انفاق مى‏پرهیزد؟


انفاق

جزاى انفاق از پى خواهد آمد!!

قُلْ إِنَّ رَبِّی یَبْسُطُ الرِّزْقَ لِمَنْ یَشاءُ مِنْ عِبادِهِ وَ یَقْدِرُ لَهُ وَ ما أَنْفَقْتُمْ مِنْ شَیْ‏ءٍ فَهُوَ یُخْلِفُهُ وَ هُوَ خَیْرُ الرَّازِقِینَ (سبا ۳۹)

بگو: بدون شک، پروردگارم براى هر کس از بندگانش که بخواهد روزى را گشایش مى‏دهد، و یا براى او تنگ (و محدود) مى‏گرداند و هر چه را (در راه او) انفاق کردید پس او (عوضش را) جایگزین مى‏کند و او بهترین روزى‏دهندگان است.

نکته‏ها:

شخصى از امام صادق (علیه السلام) پرسید: اگر خداوند جاى آنچه را انفاق شده پر مى‏کند، پس چرا من هر چه انفاق مى‏کنم جایگزینش نمى‏رسد؟! حضرت فرمود: اگر مال حلال باشد و براى مصرف حلال انفاق شود حتماً جبران مى‏شود. (تفسیر نور الثقلین و کافى، ج ۲، ص ۴۸۶) علاوه بر این ممکن است جبران آن در آخرت باشد یا از طریق دفع بلا یا رسیدن عوض آن‏ به نسل بعدى در همین دنیا و یا از طریق غیر مال جبران شود.

کسى که بداند هر چه دارد خدا به او داده است، هرگز کفران نعمت او نمى‏کند و با امر رسالت او محاربه نمى‏کند و بر بندگان صالح او نمى‏تازد و از انفاق در راه او بیمى به دل راه نمى‏دهد

 

جمله” فَهُوَ یُخْلِفُهُ”: (او جایش را پر مى‏کند) تعبیر جالبى است که نشان مى‏دهد آنچه در راه خدا انفاق گردد در حقیقت یک تجارت پر سود است، چرا که خداوند عوض آن را بر عهده گرفته، و مى‏دانیم هنگامى که شخص کریمى عوض چیزى را بر عهده مى‏گیرد رعایت برابرى و مساوات نمى‏کند بلکه چند برابر و گاه صد چندان مى‏کند.

البته این وعده الهى منحصر به آخرت و سراى دیگر نیست، آن که در جاى خود مسلم است، در دنیا نیز با انواع برکات جاى انفاقها را به نحو احسن پر مى‏کند.

اگر انسان مالش را در راه خدا انفاق نکند و برایش باقى بماند از آن منتفع نمى‏شود و اگر انفاق کند کارى در راه خدا کرده است، پس با وجود این چرا از انفاق مى‏پرهیزد؟ امام باقر (ع) به حسین بن ایمن فرمود: «اى حسین انفاق کن و به عوضى که خدا مى‏دهد یقین نماى که هیچ مرد و زنى نیست که از انفاق مال در راهى که خدا را خشنود مى‏کند سرباز مى‏زند مگر آن که چند برابر آن را در راهى که خدا را به خشم مى‏آورد هزینه خواهد کرد». (نور الثقلین، ج ۴، ص ۳۴۰)

شخصى از امام صادق (علیه السلام) پرسید: اگر خداوند جاى آنچه را انفاق شده پر مى‏کند، پس چرا من هر چه انفاق مى‏کنم جایگزینش نمى‏رسد؟! حضرت فرمود: اگر مال حلال باشد و براى مصرف حلال انفاق شود حتماً جبران مى‏شود. (تفسیر نور الثقلین و کافى، ج ۲، ص ۴۸۶) علاوه بر این ممکن است جبران آن در آخرت باشد یا از طریق دفع بلا یا رسیدن عوض آن‏ به نسل بعدى در همین دنیا و یا از طریق غیر مال جبران شود

 

کسى که بداند هر چه دارد خدا به او داده است، هرگز کفران نعمت او نمى‏کند و با امر رسالت او محاربه نمى‏کند و بر بندگان صالح او نمى‏تازد و از انفاق در راه او بیمى به دل راه نمى‏دهد. و مى‏داند که:

«وَ ما أَنْفَقْتُمْ مِنْ شَیْ‏ءٍ فَهُوَ یُخْلِفُهُ– اگر چیزى انفاق کنید عوضش را خواهد داد.»

کلمه «یَقْدِرُ» از «قدر» هم به معناى اندازه‏گیرى است و هم به معناى سخت‏گیرى. (مفردات راغب ) ولى در اینجا به قرینه کلمه «یَبْسُطُ» به معناى سخت‏گیرى است.

در آیه ۳۶ نیز مسأله‏ى گشایش و تنگى رزق مطرح شد لیکن مخاطب آن کفّار و مخاطب این آیه مؤمنین هستند.

تاجرى که مى‏بیند سرمایه‏اش در معرض تلف شدن است، حاضر است جنس خود را ارزان یا نسیه بفروشد و اگر مشترى خوبى برایش پیدا شد و نفروخت، کم عقل است. عمر ما هم سرمایه‏اى است که در معرض تلف شدن است و خداوند آن را به بهاى گران مى‏خرد، معامله نکردن با خدا کم عقلى است.

رسول خدا (صلى اللَّه علیه و آله) فرمودند: هر شب منادى ندا مى‏دهد: «هب للمنفق خلفا و هب للمسک تلفا» (خدایا!) به انفاق کننده عوض و پاداش بده و ثروت خسیس و بخیل را تلف کن. (تفسیر مجمع البیان)

در حقیقت هیچکس جز او” روزى دهنده” نیست، چرا که هر کس هر چه دارد از اوست و هر کس چیزى به دیگرى مى‏دهد” واسطه انتقال روزى” است، نه روزى دهنده

 

خداوند بهترین رازق است. «خَیْرُ الرَّازِقِینَ» چون:

الف: همه چیز به دست اوست و مى‏تواند ببخشد.

ب: بخل ندارد.

ج: به همه مى‏بخشد.

د: بخشش او، بى منّت و بى توقّع است.

ه: دائمى است.

و: نیازها را مى‏داند.

ز: چیزهایى مى‏بخشد که دیگران توان بخشیدن آن را ندارند.

بطورکلی جمله” هُوَ خَیْرُ الرَّازِقِینَ” (او بهترین روزى دهندگان است) معناى گسترده‏اى دارد و از ابعاد مختلف قابل دقت است.

روزی

او از همه روزى دهندگان بهتر است به خاطر اینکه مى‏داند چه چیز ببخشد و چه اندازه روزى دهد که مایه فساد و تباهى نگردد، چرا که به همه چیز عالم است.

او هر چه بخواهد مى‏تواند اعطاء کند چرا که به هر چیز قادر است.

او در برابر آنچه مى‏بخشد پاداش و جزائى نمى‏خواهد چرا که غنى بالذات است.

او حتى بدون درخواست مى‏دهد چرا که از همه چیز با خبر است و حکیم است.

بلکه در حقیقت هیچکس جز او” روزى دهنده” نیست، چرا که هر کس هر چه دارد از اوست و هر کس چیزى به دیگرى مى‏دهد” واسطه انتقال روزى” است، نه روزى دهنده.

این نکته نیز قابل دقت است که او در برابر اموال” فانى” نعمتهاى” باقى” مى‏دهد، و در مقابل” قلیل”” کثیر” مى‏بخشد.

 

پیام‏ها:

۱ ـ تفاوت رزق بدست او و سبب تربیت و تکامل انسان است. (مقتضاى ربوبیّت خداوند قبض و بسط رزق‏ها است.) «رَبِّی یَبْسُطُ … وَ یَقْدِرُ»

۲ ـ انفاق مهم است نه مقدار آن.«ما أَنْفَقْتُمْ مِنْ شَیْ‏ءٍ»

۳ـ انفاق، تنها با مال نیست بلکه از هر نعمتى که خدا به انسان داده مى‏توان انفاق کرد. «ما أَنْفَقْتُمْ مِنْ شَیْ‏ءٍ»

۴ـ یقین به پرداخت عوض، عامل سخاوت است. «ما أَنْفَقْتُمْ … فَهُوَ یُخْلِفُهُ»

۵ـ یکى از دلایل اختلاف رزق، امتحان افراد است. «یَبْسُطُ …، یَقْدِرُ، … ما أَنْفَقْتُمْ»

۶ـ انفاق‏ها جبران مى‏شود. «فَهُوَ یُخْلِفُهُ» و خداوند ضامن جبران است. «فَهُوَ یُخْلِفُهُ»

۷ـ انفاق‏ها به بهترین صورت جبران مى‏شود. «خَیْرُ الرَّازِقِینَ»

درباره دفتر امام جمعه گلپايگان

محمد غفاری
راه های برقراری ارتباط با دفتر امام جمعه: آدرس : خیابان مسجد جامع مصلای بزرگ شهرستان شماره تلفن تماس های مردمی : 03157427777 شماره تلفن داخلی ارتباط با روابط عمومی و پشتیبانی سایت : 109 تلفکس : 03157421103

پاسخ بدهید

ایمیلتان منتشر نمیشوذ

رفتن به بالا